تو را به جای همه ی کسانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به جای همه روزگارانی که نمی زیسته ام دوست  می دارم

برای خاطر عطر نان و برفی که آب می شود و برای خاطر نخستین گلها

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نمی دارم دوست می دارم

سپیده که سر بزند در این بیشه زار خزان زده شاید دوباره گلی بروید شبیه آنچه در بهار بوییدیم

پس به نام زندگی هرگز مگو هرگز

 

نوشته شده در سه شنبه 89/9/9ساعت 11:15 عصر توسط مانا شیدا نظرات ( ) |